vroeger, heeeel lang geleden, was ik een fanatiek sporter.
Althans dat vond ik zelf. Veel trainen en dan vaak ook nog wedstrijden of andere bijkomstigheden ( niet geheel onbelangrijk voor mij) Ik heb van alles en nog wat gedaan, turnen, verschillende soorten zwemmen, hockey, softbal, dansen, rugby enz. Meestal niet meer dan twee sporten in een periode.
In ieder geval sportte ik vanaf de basisschool zo'n beetje minimaal 6 uur per week. (Inmiddels tel ik zelfs het boodschappen doen op bij mijn half uurtje beweging per dag.) Dit fanatiek sporten heb ik volgehouden tot ik op kamers ging en het wel wat lastig werd om vanuit het hoge noorden ieder weekend naar huis te komen om een wedstrijd te komen rugbyen. En het trainen sloeg ik al helemaal over.
Ik heb veel goede herinneringen aan al dat sporten en heb altijd gedacht dat mijn evt. man en kinderen ook vast erg sportief zouden zijn.
Helaas vanaf het moment dat ik zelf mijn vieze sportsokken moest gaan wassen werd het allemaal wat minder. Omdat ik in de kroeg en bij concerten rondhing kwam ik weinig echte sporters tegen, maar wel een hoop leuke mannen! Dus in plaats van hockeyrokjes en rugby broekjes hingen er minirokjes en boxershorts aan mijn waslijn.
Toen ik kinderen kreeg bleek mijn oudste zoon gewoon niet van sport te houden! Nou ja gewoon? Ik kan me er nog steeds niets bij voorstellen, want wat is er nou fijner dan je compleet in het zweet werken met een aantal goede vrienden tegenover een aantal compleet onbekenden? Na het zweten lekker samen douchen, pleisters plakken en alle spanningen wegdrinken en zingen. Heerlijk, ik had het voor geen goud willen missen.
Ik wil natuurlijk graag het beste voor mijn kinderen, daar hoort sporten ook bij en ben dus samen met Jan overal gaan kijken. Bij judo, voetbal, honkbal, zwemmen, tennis enz. Zelfs bij allerlei dansclubjes. Maar nee, hij ziet er het nut niet van om bijvoorbeeld veel moeite te doen om een bal te krijgen en die vervolgens zo snel mogelijk naar iemand anders te schieten, tja wanneer je het zo stelt???
Mijn andere zoon is gelukkig iets sportiever ingesteld. Hij heeft goed opgelet toen ik met Jan stad en land afliep op zoek naar DE sport voor Jan.
Ben doet dit in een rustiger tempo na. Die wijst namelijk niet alles af, maar wil gewoon alles doen! Dus net als zijn moeder heeft hij inmiddels meer dan 15 verschillende sporten gedaan. Alleen ben ik al 45 en hij pas 15 !
Vandaag beginnen we het rijtje weer van voor af aan denk ik, op naar judo, waar we ook al waren toen hij 4 was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten