Een keer per jaar worden mijn "collega's" van de basisschool verwend met een uitje en omdat er altijd wel een plekje overblijft mag ik ieder jaar weer mee. Of moet ik zeggen: omdat ik zo gezellig ben? Of zal ik maar eerlijk zijn en vertellen dat wij het hele jaar stinkend ons best doen om zieltjes te winnen voor deze school en wij daarom als soort relatie-geschenk mee mogen, ook voor de teambuilding en de samenwerking?
Na een dolle rit waarbij de TomTom zijn best doet ons bij iedere hoek van de straat op te laten letten en waarschuwd voor gevaarlijke oude dames op een fiets, komen we aan op een terrein met twee grote tipi's en een soort camping wasgelegenheid.
In een enorme tipi brandt een vuur en worden we uitgenodigd om te gaan zitten. Gelukkig voor deze oude knar hoeven we niet op een zelfgeschoten rendieren vel te zitten, maar gewoon op een picknickbank. We gaan echter niet picknicken maar een culinair Laps hoogstandje bereiden! We gaan ook niet op jacht of op een paard op zoek naar wilde sinaasappels, nee we mogen kiezen wat we willen maken en krijgen alle ingredienten gewoon voorgeschoteld in een plastieken bak! (kinderen van deze tijd nietwaar) Omdat het toch even droog lijkt te blijven, kiezen we er gezamelijk, spontaan en heel eenstemmig voor om buiten te gaan hakken, snijden, peuteren, roeren, kneden en kletsen. Er worden grote vuren aangemaakt en we gaan een potje koken. Niet zomaar koken: nee, we gaan broden bakken in een pan, we gaan bonen soep zonder bonen maken, we gaan kippetjes in suikerpasta marineren en een cake van een fruitprutje bakken. Hmmm klinkt niet heel geweldig allemaal, maar dat maakt niets uit! We nemen een biertje, een wijntje, een cola of een watertje en hakken er lustig op los. Complotten worden gesmeed om het gerecht van de ander net iets minder lekker te laten worden door de bereiders af te leiden, ook worden mensen zonder blikken of blozen omgekocht om uiteindelijk bij het eten te kiezen voor een specifiek gerecht. De concurentie viert hoogtij! Een enkeling zegt gewoon: hmmm dat van ons is niet zo erg goed gelukt hoor, maar met een beetje extra saus van een ander zal het wel gaan.
Uiteindelijk na heel wat vrolijke verhalen, serieuze gesprekken en dingen die al lang eens op tafel moesten komen of juist eigenlijk beter nooit uitgesproken hadden kunnen worden, kunnen we aan tafel!
Je zou je af kunnen vragen of dit allemaal wel zo goed is voor de verhoudingen binnen een team, ik kan je vertellen: JA!
En het was toch lekker!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten