Soms overkomt me dit:
Ik sta op, nog niets aan de hand.
Ik loop naar beneden en word al wat knorrig.
Na 't plassen terug naar boven en ik voel het irritatie nivo ook stijgen.
Ik worstel wat bij de wasbak en spring in mijn kleren. Wanneer dat niet vlekkeloos gaat, ontglipt me de eerste verwensing al.
Terug naar beneden waar de spanning nog wat meer oploopt. Het enthousiasme van de honden wordt me iets teveel. Gelukkig realiseer ik me dat zij daar niets aan kunnen doen. À la Cesar Milan probeer ik rustig te worden en deze rust uit te stralen, jawel tijdens de wandeling koel ik wat af.
Maar dan.... Terwijl ik nog voor de deur sta begint de onrust alweer te borrelen, eerst bij mij en dan bij de honden? Of andersom? Ik weet het niet, het werkt echter wel.
Als een rode lap!
Ze springen tegen mij en de deur op en de riemen zien eruit of iemand zijn complete padvinders-knopen-handboek heeft willen uitproberen. Ik word onrustiger en negatiever. Mopperend laat ik ze naar binnen in de hoop dat ze eten krijgen en rustig zijn voor ik naar binnen kom. Helaas is dat niet het geval, omdat iemand net even met iets anders bezig was ofzo. Dat kan, maar dan graag op een andere dag!
Nou word ik pas echt humeurig.
Dus kun je me beter even ontwijken!
Inmiddels weet ik uit ervaring dat voorlopig alles mis gaat. De melk is op, de thee kookt over, de troost-hagelslag valt om en de dan-maar-een-sinaasappel spuit recht in mijn oog tijdens het schillen.
Voor de rest van de dag ligt het er helemaal aan wat er op de planning staat. Moet ik werken, dan is het over voor ik daar gearriveerd ben. Moet ik poetsen, dan kan het een hele dag aan blijven houden. Gelukkig poets ik nooit een hele dag achter elkaar, dus tijdens de eerste pauze zet ik een lekker muziekje op en ziet de wereld er al weer wat swingender uit. Moet ik boodschappen doen dan volgt eerst een gevecht met mijn fiets, hierna een gevecht met het boodschappenkarretje, dan valt geheid de blikkentoren om wanneer ik net langs loop en zeker weet dat ik hem niet geraakt heb. Uiteindelijk raak ik aan de praat met iemand die het heeft zien gebeuren en schieten we samen in de lach, wat een gedoe!
Ook over mijn humeur kan ik dus zeggen: "Komt goed schatje!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten