Ik ben dol op gras!
Vroeger waren mijn meest favoriete sporten altijd op gras. Ik rende zo hard dat de pollen om je oren vlogen of ik maakte een pracht sliding zodat ik ook op die manier mijn sporen naliet. Ik ben zelfs een keer voorover gedoken, plat op mijn gezicht, zodat het gras tussen mijn tanden uitstak. Je zou door al dat grasgeweld kunnen gaan denken dat ik het juist niet leuk vond, maar dat was eigenlijk een onderdeel van mijn liefde voor het gras. De pollen werden terug gelegd en de slidingsporen trokken ook weer bij. De volgende keer dat ik kwam spelen of trainen was er al niets meer van te zien. Het gras tussen mijn tanden deed me ook niet zoveel, want behalve me ontzettend uitsloven kon ik ook heerlijk relaxen in het gras. Op mijn rug, gezicht in de zon of neus in de wind, vingers verstrengeld met het gras en een lange spriet in mijn mond. Zo kon ik tijden liggen kauwen; als een hele luie koe, zeg maar.
De geur van versgemaaid gras is iets waar ik nog steeds ongecontroleerd blij van word. Ik heb het niet in de hand, hoe graag ik ook boos, verdrietig of wat dan ook wil blijven, zet mij naast een maaimachine en ik word blij. Het liefst een handmaaier, met iemand anders als ik erachter. Ik ben zo dankbaar dat ik niet bij de zoveel miljoen medelanders hoor met hooikoorts!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten